Prolog

                                                                         Prolog

-... i to jest właśnie mój plan- rzekł mężczyzna.- Co o tym sądzicie?
W sali rozległa się cisza. Każdy patrzył po sali i przyglądał się osobom siedzącym obok z niepewnością i jakby... strachem.
- No dalej. Mówcie- powiedział spokojnie mężczyzna.
Tym razem można było usłyszeć szmer, który znowu zamienił się w ciszę. Trwało to chwilę, kiedy przerwał ją głos z końca sali.
- Jak masz zamiar zwabić tutaj tą dziewczynę, Augusto?- zapytał młody chłopak.
- Och, to bardzo proste- odpowiedział z uśmiechem.- Wiadomo, jak zareagują na jej zmianę rodzice. Dziewczyna poczuje się odrzucona - wtedy spotka mnie. Okażę jej zrozumienie i zaoferuję pomoc. Dziewczyna na pewno się zgodzi. Moja odpowiedź Cię zadowala, Valentíno?
Chłopak spojrzał na niego i lekko się uśmiechnął.
- Czyli wszyscy są zgodni... Może ktoś jeszcze chce o coś zapytać?
Odezwał się znowu Valentíno.
- A co zrobimy jeżeli przedstawiciele Jasnego Ognia będą próbowali skontaktować się z dziewczyną?
- Podstawowa rozmowa czyli wytłumaczenie, że wcale nie robimy nic złego. Klasyczne mieszanie dziewczynie w głowie.- powiedział i roześmiał się.
Wszyscy obecni zawtórowali mu.
-Cisza! - krzyknął. - Potrzebny jest ktoś, kto będzie ją przez pewien czas obserwował. Musimy, jak najwięcej dowiedzieć się o jej życiu, o życiu jej rodziców, przyjaciół i tak dalej. No, to kto chętny ?
- Ja chętnie to uczynię- odpowiedziała dziewczyna koło okna. - Daj mi tylko jej adres. To będzie wszystko, co potrzebuję.
- Wiedziałem, że nie zawiedziesz mnie, Inés - powiedział Augusto.- Dobrze, to już koniec zebrania. Możecie opuścić salę.
Wszyscy posłusznie wyszli z pomieszczenia. Został tylko mężczyzna. Patrzył przed siebie i myślał.
- Doskonale, doskonale... - powiedział do siebie i zaśmiał się potwornie.
Po chwili opuścił pokój. Przeszedł korytarz i wszedł do swojego gabinetu. Rozejrzał się dookoła. Był dzisiaj niebywale wesoły. To wszystko z powodu jego planu. Był pewien, że mu się uda. Nie raz wykorzystywał i oszukiwał Wybranki, ale nie był przecież nikim przeciętnym. Nie był nawet człowiekiem. Podszedł do swojego biurka i otworzył szufladę. Na jej dnie leżał pierścień z czerwonym kamieniem. Wziął go do ręki i zaczął wypowiadać nikomu niezrozumiane słowa. Pokój wypełnił blask bijący od drogocennego kamienia. Za chwilę jednak zniknął. Mężczyzna znów uśmiechnął się do siebie.
- To tak na wypadek- powiedział i włożył go z powrotem do szuflady.
Usiadł na swoim fotelu i znów zaczął myśleć o tym, co zamierza zrobić. Jego celem było wykorzystanie słabości zwykłej dziewczyny, w której drzemała niesamowita moc. Miał zamiar wpłynąć na nią i nakłonić ją do rzeczy, o których wcześniej nawet by nie pomyślała. Ten mężczyzna miał zamiar zmienić szesnastoletnią dziewczynę w potwora.


----
To na tyle. Prolog, więc krótki :). Czekam na Wasze komentarze, które pokażą mi moje błędy i nakłonią do dalszego pisania. - Akira
EDIT. Usunęłam rażące Was błędy. Myślę, że jest choć trochę lepiej.